Waarom dan?
Vorig jaar ben ik benaderd door het Horizon College. De vraag was of ze met een groepje bij mij een kunstwerk konden gaan maken, voor het teamverband. Zo gezegd, zo gedaan, in mijn atelier in Midwoud. Twee weken geleden werd ik gebeld door een docente. Haar klas was bezig met een project waarbij ze een bedrijfje moesten opzetten en of ze dan bij mij langs konden komen voor het creatieve deel.
Die leerlingen komen bij een ‘succesvol kunstenaar’, want zo werd ik voorgesteld door de lerares. Ze moesten met een groep van 6 à 7 man een bedrijf opzetten. Bijvoorbeeld het opzetten van een T-shirtlijn. Dat moeten ze dan van A tot Z doen.
Ik zat hier dus met 6 gasten van rond de 20. Hoe zweverig ik ook ben met wat ik doe, ik ga bewust om met bepaalde dingen. Er zit een groep bij me met mensen die alles behalve zweverig zijn. Ik had ze mijn verhaal uitgelegd en gevraagd waarom ze doen wat ze doen. Als je dat weet dan pas kun je dat verhaal gaan vertellen door middel van je product. Ik gaf aan dat het voor mij heel belangrijk is om vanuit mijn passie mijn ding te doen. Dat staat los van het succes. Ik merkte dat ik hen confronteerde met een heel simpele vraag: waarom doe je wat je doet? Ik gaf ook een aantal voorbeelden van grote merken. Als je je verdiept in het ontstaan van zo’n merk, begint het toch bij die waaromvraag. Dus dan is het toch die passie, visie en een drive om iets te doen, waardoor dat een succes wordt. De oorsprong zit hem niet in even een aantal T-shirts maken.
Precies op hun leeftijd stond ik voor de keus: ga ik dit blijven doen, of ga ik op zoek naar mijn eigen pad? Ik koos voor het laatste, maar ik heb ze ook geconfronteerd met dat er mensen in mijn omgeving zijn die nu zeggen: is dit het dan? Zij hebben het een pad bewandeld met de gedachte: ‘dat hoort toch gewoon zo?’ Beter laat dan nooit, maar ik geef het heel graag mee aan die leerlingen. Het heeft natuurlijk ook met de denderende stroom van de maatschappij te maken. Het is ook wel logisch, het valt ook niet mee, maar het is wel mogelijk om je eigen pad te kiezen.
Aan het eind van rit zeiden ze: ‘jeetje hier denken we nooit over na, wij doen het maar gewoon, wij zij die mensen die gewoon in die file gaan staan ’s morgens’. Dat zeiden ze ook letterlijk. Ik word daar ook mee geconfronteerd, omdat ik vrij ben en een keus heb bij alle stappen die ik maak. Door die confrontatie kan ik die waaromvraag belangrijk vinden.
Het doet wat met me. Ten eerste ben ik blij dat zij langsgekomen zijn, zodat ik hen iets mee heb kunnen geven, want ik merkte dat ze daar blij mee waren. Maar aan de ander kant ook een leerschool voor mij. Ik heb een zoon van 14. Als ik hem iets mee wil geven is dat mijn ervaring en die waaromvraag. Denk na over wat je doet en waarom je dat doet. Dat maakt het zoveel duidelijker voor jezelf.
Tekst: Miranda Huibers